حضرت امام حسن عسکری (علیه السلام) در سال 232 هجری قمری در روز هشتم ماه ربیع الثانی در شهر مدینه به دنیا آمد، پدر آن حضرت امام بزرگوار حضرت هادی، ومادرش خانمی به نام حدیثه بود. نام ایشان حسن، وکنیه آن بزرگوار ابو محمّد واز القاب ایشان زکی و عسکری است.
آنچه از صفات بزرگ وفضائل که لازمه امامت است در آن حضرت جمع بود، یعنی: در علم، وزهد، کامل بودن در عقل وخرد، عصمت، شجاعت، کرم وبزرگواری از تمام مردم زمان خود برتر بود، وعلاوه بر نصوص که از پیامبر(صلی الله علیه وآله) وامامان گذشته در باره امامت آن حضرت وارد شده بود، حضرت امام هادی (علیه السلام) یعنی پدر بزرگوارشان نیز تصریح به امامت آن جناب فرمودند، ودر روایتی که مرحوم شیخ مفید (رحمه الله) در کتاب گرانقدر ارشاد نقل کرده است، حضرت امام هادی (علیه السلام) چهار ماه قبل از شهادت امام عسکری (علیه السلام) را وصیّ خود قرارداد، وبه امامت آن حضرت تصریح کرده وگروهی از دوستان و شیعیان را بر این امر گواه گرفت.
ودر اینجا بعض از کلمات حکمت آمیز حضرت امام حسن عسکری (علیه السلام) ذکر میکنیم.
1 ـ فرمود جدال مکن میرود خوبی و حسن تو و مزاح مکن که جرئت می کنند ودلیر می شوند بر تو.
2 ـ وفرمود پارساترین مردم کسی است که توقف کند نزد شبهه، وعابدترین مردم کسی است که بپا دارد فرائض را، وزاهدترین مردم کسی است که ترک کند حرام را، واز همه مردم کوشش ومشقّتش بیشتر است کسی که ترک کند گناهان را.
3 ـ وفرمود مشغول نسازد تورا روزی که خدا ضامن آن شده از عملی که بر تو فرض است.
4 ـ وفرمود از ادب دور است ظاهر کردن خوشحالی نزد شخص غمناک.
5 ـ وفرمود: همانا از برای جود وبخشش اندازه ومقداری است پس هر گاه زیاد شده از آنمقدار پس آن اسراف است.