دکتر سید جعفر شهیدی راجع به القاب امام چهارم علیه السلام می نویسد: بیش تر کسانی که این لقب ها (سجاد، زین العابدین و...) را به او (امام چهارم) داده اند نه شیعه بودند و نه او را امام و منصوب از جانب خدا می دانستند. امّا نمی توانستند آنچه را در او می بینند نادیده بگیرند.

برای آَشنایی با ویژگیهای اخلاقی آن حضرت، در این بخش گوشه ای از فضایل بی شمارش را ذکر می نمائیم:

1- عبادت و بندگی: امام زین العابدین علیه السلام در میدان عبادت و بندگی نسبت به خداوند یکتا، گوی سبقت را از همگان ربود، تا آن جا که همه معترفند که او آقا و زینت عبادت کنندگان بود. آن قدر به پیشگاه خداوند پیشانی بر خاک سایید که همۀ مواضع سجده اش پینه بست و به همین خاطر آن بزرگوار را ذوالثفنات (دارای پیشانی پینه بسته) نامیدند.

2- کمک به محرومان و مستمندان: از امام باقر علیه السلام نقل شده که امام سجاد علیه السلام شبانه، نان بر پشت مبارکش گذاشته و در تاریکی شب برای فقرا می برد و می فرمود: صدقه در تاریکی شب، آتش غضب خداوند را خاموش می کند.

حضرت آنقدر انبان های غذا را بر پشت خود حمل کرده بود که بعد از شهادت، هنگام غسل آن بزرگوار، آثار کبود بر پشت ایشان نمایان بود.پس از شهادت حضرت معلوم شد که صد خانوار در شهر مدینه از انفاق و صدقات آن حضرت زندگی می کرده اند.

3- مقام علمی: شافعی در عبارتی امام سجاد علیه السلام را فقیه ترین مردم مدینه می دانسته است.

از وصایای امام سجاد علیه السلام به امام باقر علیه السلام:

پسرم ! با پنج کس دوستی مکن و سخن مگو و هم سفر مباش: 1- دروغ گو، که دور را به تو نزدیک و نزدیک را از تو دور می سازد 2- فاسق، چون تو را به لقمه ای یا کم تر از لقمه ای می فروشد. 3- بخیل، که بدان چه از مال او سخت نیازمندی، از تو دریغ می کند. 4- احمق، چه او می خواهد به تو سود برساند، در حالی که زیان می رساند. 5- کسی که قطع رحم کند، که او را در سه جای کتاب خدا لعنت شده یافتم.

مبادا به گناهی که می کنی شادمان شوی که شادمانی به گناه، بدتر از ارتکاب آن است.

خداوند عیدی ما را در روز ولادت با سعادت امام سجاد علیه السلام عمل به احادیث نورانی آن حضرت قرار دهد و این عید ار بر همۀ مسلمانان مبارک گرداند.